Waargebeurd: een spaarvarken krijgt vleugels
Genomineerd in de verhalenwedstrijd 2014
Ruw werd het spaarvarken beetgepakt, leeggeschud en met een hol gevoel op de kast teruggeplaatst. Tijd voor verontwaardiging was er niet. De jonge vrouw -die hem zonet nog alle kanten op zwiepte- schreeuwde van blijdschap.
Haar baby was ziek en de maaginhoud van het roze beest bleek precies genoeg om de medische kosten te kunnen betalen. Het mocht haar graag en kende de gesprekken die zij voerde met haar man. Het stel had elkaar leren kennen in Aceh toen beiden als nationale staf werden ingehuurd door verschillende Internationale NGO’s om noodhulp te verlenen na de verschrikkelijke Tsunami, 10 jaar geleden.
De INGO’s waren inmiddels allang vertrokken, maar dit Indonesische echtpaar was gebleven. Zij wilden hun onderwijstalenten inzetten voor de kinderen van Aceh, maar hoe?
Het spaarvarken keek de vrouw aan alsof het wilde zeggen: ‘Kom op! Vind een manier. Maak een plan waarmee je mijn buikje vult en andere mensen kunt helpen.’
Dat bleek het nodige zetje. ’s Avonds sprak ze met haar man en het idee ontstond voor een stichting in Meulaboh Aceh: Kwalitatief onderwijs vanuit een gezond businessmodel, waarvan ook arme kinderen kunnen profiteren.
In de huiskamer startten ze Engelse lessen en het spaarvarkentje leerde vlijtig mee. Binnen enkele maanden leverde de lokale bevolking hun bijdrage. Een winkelpand werd goedkoop aangeboden en het leerlingenaantal groeide snel. De financiële verplichtingen bezorgden het jonge echtpaar vaak buikpijn en het spaarvarkentje hield het holle gevoel, maar het enthousiasme bleef tomeloos.
Toen één van de ouders een stuk land te koop aanbood, zag het echtpaar het voor zich: hier zou hun eigen school verrijzen. Het financiële gat bleek echter te groot.
Hoog in de lucht vlogen wilde ganzen. Kon ik maar mee, dacht de jonge vrouw. Mee, naar mijn vroegere collega. Ze besloot een email te sturen omdat ze zich herinnerde dat deze vriendin haar best wilde helpen, mits ze een goed plan presenteerde.
Zo kwam er een plan en een presentatie die schitterde. De deelfinanciering kwam rond en nog geen jaar later stond er een school. 50 kinderen krijgen er basisonderwijs en 100 kinderen volgen buitenschoolse activiteiten. ’t Is een plek die de kwaliteit van het onderwijs in Aceh omhoog stuwt vanwege de talentwedstrijden die worden georganiseerd. Een school waaraan arme kinderen gratis deelnemen, omdat andere ouders graag voor hen betalen.
Nog steeds staat het spaarvarkentje niet met beide benen op de grond!