Vice Versa Global is een nieuw platform waar Afrikaanse journalisten hun verhaal vertellen. Op zich is dat al bijzonder, maar Marc Broere gaat verder. Hij deelt sinds 1 januari het hoofdredacteurschap van Vice Versa met Eunice Mwaura. Marc Broere zegt tegen Hans Beerends in NieuwWij: ‘De tijd dat alleen Nederlandse journalisten in onze media over Afrika en over ontwikkeling en globalisering schreven is echt voorbij. Net als de tijd dat alleen een Nederlandse hoofdredacteur aan het roer van een journalistiek platform over mondiale samenwerking kon staan.’
Het platform wordt geleid door zo’n 8 jonge journalisten uit Kenia en Oeganda. Mwaura is als co-hoofdredacteur vooral verantwoordelijk voor Vice Versa Global. In een interview met Joost Bastmeijer in Vice Versa legt ze uit wat voor verhalen ze willen vertellen: ‘Onze eigen verhalen. De context is voor ons erg belangrijk, en vaak ontbreekt die bij verhalen van buitenlandse journalisten die onze verhalen komen optekenen. We leven op het jongste continent ter wereld, maar toch zijn er bijna geen platformen waarop jonge mensen hun verhalen kwijt kunnen.’
Dat in sommige landen meerdere particuliere initiatieven actief zijn is bekend. Dat deze goede doelen regelmatig samen komen ook. Meestal zijn dat landendagen of platforms. En soms gaat dat verder en besluiten de stichtingen om een vereniging op te richten. De Nepal Federatie Nederland (NFN) is zo’n vereniging. NFN bestaat al 5 jaar en tijdens het Nepal Congres geeft Krijn de Best de voorzittershamer door aan Björn Stenvers. In de Nepal Congres-krant een dubbelportret met beiden. Over de kracht van samenwerken.
Dubbelportret bij de overdracht van de voorzittershamer
Een eigen plaats in een woelig krachtenveld
Krijn de Best is al sinds decennia zeer actief als voorzitter van de Stichting Nepal. Werk genoeg. Toch stond hij in 2017 aan de wieg van de NFN. Wat bezielde hem? ‘Iedereen leek het wiel uit te willen vinden, in een steeds groter
peloton van organisaties, terwijl het mijn overtuiging was – en nog is – dat samenwerken meer resultaat oplevert. Bovendien zijn de projectkosten in Nepal flink gestegen en kunnen een paar organisaties samen wel voor elkaar krijgen wat zonder bundeling van krachten niet lukt. Verder weten twee meer dan een, kunnen we samen een betere gesprekspartner van overheden zijn en lukt het zo makkelijker om de continuïteit te waarborgen van activiteiten die niet langer vol te houden zijn omdat men te oud wordt.’
Krijn de Best tijdens een voettocht door het Everest gebied. Foto: Barend Toet
Na vijf jaar draagt hij het stokje over. Wat is er in die tijd bereikt? ‘We zijn een eind op streek, nu de NFN 50 leden telt en meer dan de helft van al het private initiative dat in ons land wordt genomen onder de paraplu van de NFN valt. Het omvallen van sommige belangrijke clubs is voorkomen en we hebben een bruggetje gebouwd naar de Nepalezen die in ons land wonen en werken. Er wordt soms samengewerkt, maar dat kan vaker en beter…’
Overigens kreeg Krijn ook te maken met weerstand. ‘Als voortrekker moet je soms bepaalde zaken doordrukken, en dat kan tot wrijving leiden. Zo heb ik het enorm betreurd dat er op een slecht moment vijf organisaties opstapten, naar mijn gevoel vooral uit angst voor het verliezen van zelfstandigheid. Jammer en ook niet nodig. De NFN staat juist voor vrijwillig samenwerking met behoud van de eigen identiteit.’
Hoewel Krijn ‘redelijk tevreden’ is met wat er is bereikt, blijft er wel wat te wensen over. ‘Ik had dolgraag het Nepal Huis op willen zetten, als ontmoetingsplek en informatiecentrum.’ Maar tevredenheid overheerst. ‘Mijn opvolger neemt een organisatie over die een eigen plaats heeft veroverd in een woelig krachtenveld. Werken in en met Nepal heeft vaak een emotionele component en dat zal ook in de toekomst een rol spelen.’
Hoe keken anderen tegen hem aan in die afgelopen jaren? ‘Ik word wel ervaren als drammer. Zelf noem ik me liever energiek. Ik zag de NFN in eerste aanleg als een kar met vierkante wielen. Door daaraan te trekken en te sleuren, krijg je ronde wielen…’ Hij lacht. ‘Ik moest soms bikkelen om de boel op gang te trekken. Wat de NFN nu nodig heeft, is een bestuurder die de route naar de toekomst verder uitstippelt.’
Overigens heeft Krijn nog wel een verlanglijstje voor de komende vijf jaar. ‘We verdubbelen het aantal leden, gaan fungeren als kwaliteitskeurmerk voor steunorganisaties die zich op Nepal richten, en worden door overheden in beide landen gezien als volwaardig gesprekspartner. De NFN kan een belangrijke rol spelen als bruggenbouwer en als motor achter de internationale Nepal-congressen van de toekomst.’
Wat is er de laatste jaren veranderd in Nepal? ‘De overheid wordt volwassener en de bureaucratie groeit. Ergerlijk om mee te werken, maar hoopvol waar het de belangstelling van die overheid in de ontwikkeling van het eigen land betreft.’
En wat is er veranderd aan onze kant? ‘De waan van de dag heerst steeds meer. We mikken minder op ontwikkeling op lange termijn. Sommige fondsverstrekkers verleggen schijnbaar plotseling hun focus. Dat geldt ook voor de overheid. Nederland was 30 jaar geleden zeer aanwezig in Nepal. Nu is onze overheid daar zo goed als onzichtbaar. Liefdadigheid was vroeger veel persoonlijker van aard. Tegenwoordig leidt de georganiseerde fondsenwerving de dans, en wordt men vooral aangestuurd door grote TV-acties. Het is oppervlakkiger geworden. De verantwoording achteraf is vaak ver te zoeken. Kleinschalige organisaties hebben een inniger band met wat ze doen.’
Ziet hij hindernissen opdoemen die het kleinschalige ontwikkelingswerk bedreigen? ‘De toenemende regelgeving drijft de kosten op door de extra administratieve rompslomp terwijl minder kapitaalkrachtige donoren daar weinig voor voelen. Dat wringt, maar dwingt ons ook tot meer samenwerking. Hopelijk daalt dat besef steeds meer in bij de leden van de NFN en zij die dat willen worden.’
Werken aan de wil om samen te werken
Björn Stenvers is het ontwikkelingswereldje ingerold via een baan als directeur bij Unesco, waar hij museaal erfgoed beschermde. Daar kreeg hij al te maken met landen waar de infrastructuur op het oog minder ontwikkeld was dan in eigen land. Zo ontmoette hij vakmensen in landen waar hij werkte en begreep hun benadering. ‘Het is bij dat soort contacten erg belangrijk dat je je niet koloniaal opstelt, dat je luistert. Wij bepalen niet wat zij gaan doen.’
De kennismaking met Nepal – en met Leendert Parlevliet, de bevlogen initiator van het Oogkamp – liet hem niet onberoerd. ‘Zijn passie was aanstekelijk. Ik werd gewoon verliefd op dat land.’
Björn Stenvers aan het woord. Foto: Michiel van Nieuwkerk
Misschien nog belangrijker, voor zijn functioneren bij de NFN, was echter dat hij met zijn werk voor de Unesco zichtbare vooruitgang wist te boeken door in overzichtelijke stapjes tot meer onderlinge samenwerking te komen. ‘Door een paar simpele aanpassingen konden we het aantal museumbezoekers aanzienlijk opkrikken. Dat was plezierig voor individuele musea maar ook voor de hele sector.’
Gedragsverandering is voor hem een sleutelwoord. ‘Ik vind het belangrijk dat je observeert. Geef anderen de kans om eerst aan te geven wat zij nodig hebben. Het begint bij de behoefte aan de andere kant. Verdiep je in de cultuur waar je mee te maken krijgt. Probeer professionaliteit aan te kweken, dat zorgt ervoor dat niveauverschillen verdwijnen. Beschouw bureaucratie niet per definitie als negatief.’
Wat is zijn drijfveer om het voorzitterschap van de NFN over te nemen? ‘Wat mij al een tijd verbaasde, is dat er zo veel clubs en clubjes zijn die goed werk verrichten, maar elkaar niet kennen, terwijl er wel raakvlakken en overlappingen zijn. Daar zou ik aan willen werken. We hebben niet alleen gedragsverandering nodig aan de andere kant van de wereld, maar ook hier in eigen kring. Ik wil werken aan de wil om samen te werken, ook binnen de NFN.’
Hoe denkt hij dat te bereiken? ‘Mijn ervaring leert me dat je altijd moet streven naar een veilige omgeving, waarin mensen zich op hun gemak voelen en gedachten en inzichten willen delen. Dat kan door de dialoog werkelijk een kans te geven. Neem de tijd om iedereen z’n zegje te laten doen. Zoek draagvlak. Denk coöperatief. Dan herkennen mensen gemeenschappelijke belangen en ontstaan samenwerkingsverbanden spontaan.’
Wat staat er op zijn bucket list rond de NFN? ‘Laten we bekijken welke groepen op vergelijkbare velden werkzaam zijn. Ik zie de werving van leden niet als doel, maar zou wel graag zien dat anderen zich aansluiten omdat men in de NFN een vertegenwoordigende waarde herkent. Ik zie veel in een marktplaats-achtig platform, dat zich digitaal en sociaal manifesteert. Koppel de tijd, het geld, de passie en de kennis aan onze kant aan de behoeften en het vermogen om mee te denken aan de Nepalese kant.
Tenslotte, staat verjonging hoog op zijn verlanglijstje. ‘Mijn kernwaarden sluiten daar naadloos op aan. Sustainability, jong talent, digitalisering, innovatie en gelijkwaardigheid…’
NFN is lid van Partin. Ook Stichting Nepal is lid.
Hallo tekstschrijver, Same Chance Uganda is op zoek naar jou!
Same Chance Uganda is een jonge stichting die gelijke kansen voor kansarme kinderen en jongeren tot 23 jaar in Wattuba en Ssanga in Oeganda bevordert. Voor kinderen zijn er scholingsprojecten en voor jongeren trainingen en start-ups. Dat vergroot hun zelfredzaamheid.
Bij het optimaliseren van de website zoeken ze een enthousiaste tekstschrijver of redacteur voor hun site. Het gaat dan (vooral) om typefouten, tekst en zinsbouw verbeteren.
Ben jij die vrijwilliger die dit klusje klaart, neem dan contact op met George Kaddugo via info@samechanceuganda.org
Een stage kan je leven veranderen. Een goede stage geeft je passie, richting en skills in de overgangsfase van studie naar loopbaan.
Sierra Leone Youth Initiativ biedt uitdagende stages en bijzondere ervaringen in het prachtige Sierra Leone. Acht studenten van de TU Delft gingen je al voor. Hun ervaringen vind je in het internship manual op onze site.
Nieuwsgierig?
Je kunt meer informatie vinden op onze website www.slyi.nl/internships
In de internship manual vind je de ervaringen van eerdere stagiairs. Voor jouw specifieke vragen kun je ook met ons mailen, chatten, bellen of zoomen, of ons uitnodigen voor een gesprek met jou en een paar medestudenten.
In een frisse animatie pitcht Partin wat zij als brancheorganisatie doen. In iets meer dan anderhalve minuut worden de 4 pijlers besproken: samenwerking, kwaliteitsverbetering, publiciteit en lobby. De animatie laat zien waarom (en hoe) een lidmaatschap voor goede doelen veel oplevert.
De animatie is gemaakt door Esther Bosveld – van Tour. De voice over is ingesproken door Trudeke Vuijk. Dit project kwam tot stand in samenwerking met De Nieuwe Gevers.
De Afrikadag is HET evenement over Afrika en internationale samenwerking in Nederland. Na twee jaar van afwezigheid is de dag terug van weggeweest en wel op zaterdag 28 mei in het KIT. Dit is een dag vol gesprekken over nieuwe vormen van samenwerking tussen Afrika en Europa. Stel je eigen programma samen en koop je kaartjes nu via de speciale website!
Deze speciale dag, georganiseerd door FEPS en FMS, bestaat uit drie rondes vol workshops. Deze worden gegeven door vertegenwoordigers van de Afrikaanse gemeenschap, NGO’s en andere partners. Er wordt gediscussieerd over klimaatfinanciering, de Afrikastrategie en hoe (diaspora)organisaties zichzelf zichtbaarder kunnen maken. Politiek, economie, klimaat en cultuur, het komt allemaal aan bod.
Hoe verhouden wij ons anno 2022 in Nederland en Europa tot Afrikaanse landen, gemeenschappen en mensen? Hoe bereiken we de noodzakelijke vernieuwing van deze relatie, op basis van gelijkwaardigheid? En wat voor impact heeft bijna twee jaar Covid-19 hierop gehad? Dit zijn de centrale vragen tijdens de workshops.
Particuliere initiatieven zijn ook van de partij. Zo geeft Stichting Stedenband Haarlem-Mutare het podium aan drie moedige cartoonisten uit Afrika en Latijns-Amerika. Hun cartoonproject heet ‘De ontmaskerde macht’.
En initiatiefnemers van het NASF en Sara Kinsbergen (onderzoekster Radboud Universiteit, expert op gebied van het particulier initiatief) blikken samen met de prijswinnaars terug op 10 jaar Albert Schweitzer Prijs. En er wordt vooruit gekeken naar een nieuwe opkomende generatie gezondheidspioniers. Maar er is nog veel meer.
Voor meer informatie over de 2022 editie van de Afrikadag ga naar afrikadag.nl/nl.
Hou de Facebook, Twitter en Instagram van de FMS goed in de gaten voor updates en check hier voor een preview van hoe de Afrikadag eruit zal komen te zien!
Op 1 december vorig jaar werd het crowdfundingsplatform PIFworld ondergebracht bij Stichting Partin Crowdfunding. Oprichter van het platform Harmen van Doorn denkt door PIFworld onder te brengen bij Partin het geheel groter is dan de afzonderlijke delen. Voorzitter van Partin, Joost Verwilghen: “We willen door onze inzet jullie crowdfundingsacties nog meer onder de aandacht brengen. Om zo samen de wereld mooier te maken. Daar gaan we voor.”
Helaas verloopt de transitie wel wat trager dan gehoopt. Daarover is Partin-directeur Erik Boerrigter minder blij: “Er zou niks hoeven veranderen voor de leden en gebruikers van het platform. Dat is ons streven, maar het mag nog even niet zo zijn.” Het gaat dan vooral om problemen die ontstaan door de scherpe witwasregels waar banken en betalingsproviders zich aan moeten houden. Dat maakt dat payment providers en banken strenger controleren op – vaak kleine – organisaties die geld overmaken naar het buitenland. Het team van Partin werkt keihard om deze hindernissen te overbruggen. “Gebruikers van het platform kunnen wel gewoon met hun acties doorgaan. Dat is het goede nieuws.”
Het andere goede nieuws is dat Harmen van Doorn met al zijn ervaringen het team versterkt. Van Doorn is altijd al gefascineerd geweest door (online)technologie en innovatie als driver van vooruitgang en wil daarbij graag het maatschappelijk middenveld ondersteunen. Hij begon in 2009 met het platform. Een jaar eerder werd PIFworld opgericht. PIF is de afkorting voor Pay It Forward. Dit betekent ‘Doe goed en nodig drie anderen uit om ook goed te doen’. Dat is – in een notendop – de essentie van crowdfunding. Harmen: “Na twaalf jaar en in tijden van meer ‘online’ is crowdfunding meer dan actueel, is samengaan een logische volgende stap. Ik zie met Partin een mooie samenwerking.”
Ga jij binnenkort naar Indonesië? En heb je nog wat plek in je bagage? Dan kun je ongetwijfeld Faunawatch helpen.
Faunawatch is een Nederlandse stichting die wildlife-onderzoek doet naar o.a. de Sumatraanse tijger in Indonesië. Nu zijn daarvoor 10 wildcamera’s nodig. Naar Sumatra om precies te zijn. Ze zoeken iemand die deze 10 camara’s mee kan nemen. Dat hoeft niet naar Sumatra; een ander deel van Indonesië is ook goed. Dan wordt het lokaal doorgestuurd.
‘Het gaat om een pakketje van 33 x 30 x 13 cm van 5.5 kg. Het dient niet als geheel in de koffer geplaatst te worden. Het mag zo efficiënt mogelijk verpakt worden. Het is geen probleem als degene die het pakket meeneemt het pakketje wilt inspecteren. Als mensen samen reizen mag het pakketje ook over 2 koffers verdeeld worden. De waarde is onder de limiet die men gratis mag meenemen naar Indonesië. Verzendkosten om het binnen Indonesië te verzenden zullen we terugstorten.’
Voor KidsCare zoeken we een creatieve vormgever die als vrijwilliger onze communicatiewerkgroep in Nederland wil versterken. Ben jij een creatieve vormgever met een passie voor kinderen en ontwerpen? Ben je een vormgever die het werk van KidsCare en de kinderen mooi in beeld brengt? Dan zoeken wij jou!
Met een klein team vrijwilligers zorgen we hier in Nederland voor draagvlak en donaties die ten goede komen aan kwetsbare kinderen in Kenia. We verwachten dat de gevraagde werkzaamheden een paar uur per maand van je tijd zullen kosten.
KidsCare helpt in Kenia met thuiszorg van wees- en hulpbehoevende kinderen hun eigen omgeving. Met de hulp van KidsCare kunnen deze kinderen opgroeien in hun vertrouwde omgeving. De directe thuiszorg benadering van KidsCare leidt tot een onmiddellijk positief effect.
Nieuwsgierig geworden en wil je meer weten over KidsCare en onze communicatiewerkgroep? Neem dan snel contact met op met Rianne Smallegange: rianne@kidscarekenia.nl.
De heren van Radio El Mundo Podcast waren even wat stiller. Net als bij veel andere activiteiten doorkruiste de pandemie ook het opnemen van bijzondere gesprekken met particuliere initiatieven (PI). Maar nu zijn Menno van der Geugten en Ton ten Dam terug. En hoe. Niet alleen is de naam aangepast naar El Mundo Podcast NL, ook worden op 16 april weer een aantal gesprekken gevoerd. De podcast zijn natuurlijk te beluisteren op deze site.
De zin om weer podcasts te maken is groot. Menno: “Voor mij is het een leuke hobby waarmee ik een paar keer per jaar verhalen van PI en interessante gesprekken kan delen.” Maar hun drijfveren gaan verder: “Als mediamakers vinden wij het belangrijk om onze bijdrage te leveren aan het versterken van het online podium voor PI’s. We zien dan ook uit naar verdere samenwerking.”
Naam
Radio maken doen ze al langere tijd niet meer. Podcasts maken wel. Dus werd het hoog tijd om de naam te veranderen. “Aanvankelijk werd het El Mundo Podcast. Maar bij googelen bleek dat je dan overal uitkwam, maar niet bij ons. Daarom is NL eraan toegevoegd,” licht Ton toe. Vandaar dat ze nu verder gaan als El Mundo Podcast NL.
Op 29 maart werd door verschillende organisaties, waaronder Partin, de petitie om onnodige regeldruk voor vrijwilligers in besturen te stoppen aan de Kamerleden Hilde Palland (CDA), Chris Stoffer (SGP) en Hawre Rahimi (VVD) aangeboden. De Kamerleden deelden hun bezorgdheid. Kamerlid Stoffer zei in zijn omgeving te zien dat besturen worstelen met een te kort aan vrijwilligers. En dat kan niet de bedoeling zijn. “We moeten witwassen aanpakken, maar daarbij besturen van vrijwilligersorganisaties en goede doelen zo veel mogelijk ontzien.”
Directe aanleiding voor de petitie is het UBO-register. Maar er is meer dan dat. Na invoering van de privacywetgeving AVG en de Wet Bestuur en Toezicht Rechtspersonen (WBTR) is het UBO-register voor veel organisaties wel de spreekwoordelijke druppel. De administratiedruk die deze wetten opleveren, hindert vrijwilligers in besturen om hun werk goed te kunnen doen. Het geeft extra werk. Tijd en energie die ze liever in hun doelstellingen stoppen. Kamerlid Palland beaamde dit: “We moeten niet vergeten dat het om meer gaat dan het UBO-register. De druk neemt sowieso al jaren toe.”
Petitie
De petitie telt inmiddels al ruim 11.000 handtekeningen. De petitie blijft gewoon open, want het is nog niet zo maar afgelopen met de regeldruk! Ben je bestuurder, als vrijwilliger betrokken bij een stichting, vereniging of club, of vind je gewoon dat de regeldruk wel een maatje minder kan, teken de petitie: stopregeldrukvrijwilligers.petities.nl/
Mensen die zich inzetten voor anderen. Particuliere initiatieven (PI) doen dat. Uit solidariteit of om de wereld eerlijker en mooier te maken. Om mensen kansen te geven. En soms verbaast het dat die mensen die kansen krijgen dat niet voor zichzelf houden. Dat overkwam het team van Tan-kids. Annette Klijnsma schreef over dit bijzondere initiatief uit Tanzania.
Wat zou JIJ doen als je al heel lang uitkijkt naar werk en je krijgt eindelijk een goede kans? Dan zeg je toch meteen JA? Dan denk je aan jezelf en aan je kinderen en aan alle voordelen die het voor jou en je familie teweeg gaat brengen. Want dáár ga je voor.
Dat hadden wij ook gedacht, toen Happiness, een alleenstaande moeder, aan de beurt was voor een businesslening. Happiness woont met haar 3 kinderen Ezekiel, Witness en Angel op de kale, winderige vlakten van Arusha. In het dorp Metherani dat deel uitmaakt van een goed bevolkt gebied waar toeristen vanuit de hele wereld graag kennis komen maken met de Masai cultuur.
Happiness maakt vloeibare zeep. Van de opbrengst is er alleen dagelijks eten, verder niets. Daarom doet zij 2 jaar mee met ons hulpprogramma. De kinderen worden gesponsord om naar school te kunnen gaan. En omdat Happiness graag een naai- en ontwerpatelier zou willen starten ging de business coach met haar aan de slag om een plan op te stellen.
In ons team gaat Camilla over het business programma. Zij ontving een groots opgezet plan om in het gebouw van de dorpskerk een naai- en ontwerpatelier op te zetten, in combinatie met een praktijkopleiding voor jongeren. Het plan voorziet in 35 banen voor mensen zonder inkomen en jaarlijks krijgen 50 jongeren de kans om mode ontwerper/kleermaker te worden.
We vielen van onze stoel van verbazing en we leggen uit aan Happiness: JIJ neemt met jouw kinderen deel aan het programma. We kunnen alleen jou helpen, niet je hele dorp!
Haar reactie: geen MIJ maar WIJ!
Ja, dat is wat Happiness zei: er is geen MIJ alleen maar WIJ! En we luisteren naar haar verhaal:
“In dit dorp, Metherani village, leven voornamelijk vrouwen, kinderen en jongeren. De mannen/vaders trekken maandenlang rond met de kudde. De vrouwen en kinderen zijn werkloos en vaak analfabeet en leven in extreme armoede. Er is geen water en er is nauwelijks eten. Ik ben pastor in een kerkje en hier leer ik de Masai kinderen lezen en vertel ik hen over hygiëne. De vrouwen en tienermeisjes hebben geen enkel recht op bezit maar ze hebben veel creatieve talenten! Ze kunnen prachtige kleding en beddengoed maken, maar ook textiel souvenirs die erg geliefd zijn bij de toeristen.
Ons kerkje is voor iedereen een bekende plek en zonder huurkosten kunnen we het atelier en de praktijkopleiding hier laten plaatsvinden. Ik ga echt niet als enige genieten van een prachtige naaimachine en lokmachine terwijl mijn dorpsgenoten toekijken. Ga ik dan ook alleen zitten eten als ik kleding heb verkocht? Zo leven wij hier niet en hoe jammer ik het ook vind, als mijn dorp niet mee kan doen, dan sla ik het aanbod af. “
Happiness raakt ons met haar verrassende reactie. Dit is wat er gebeurt als we samenwerken met mensen die een groot hart hebben. Mensen die niet bezig zijn met zichzelf, met hun eigen recht of eigen positie, maar die oog hebben voor elkaar.
Het Metherani businessplan zag er goed uit, voorzien van een goed marketingonderzoek. Kortom; een prachtig lokaal initiatief voor armoedebestrijding waarin gewerkt wordt aan gelijke rechten. Veel tienermeisjes zullen hierdoor in vrijheid kunnen gaan leven.
We besloten om het plan aan te pakken en nog voordat we konden bedenken waar we het geld vandaan moesten halen kregen we een donatie . Een uitzendbureau wilde erg graag een werkgelegenheidsproject in Tanzania ondersteunen. Wat waren we blij. Hiermee was de eerste helft van het startkapitaal beschikbaar gekomen.
Happiness liet ons eind februari weten dat ze geen woorden hebben voor de blijdschap en de dankbaarheid! Ze zijn druk bezig met de inkopen en het organiseren van het werk. Als de business goed op gang is, willen we later dit jaar het project volledig steunen.
We vinden het heel bijzonder om te zien hoeveel invloed onze keuzes hebben. De keuzes die Happiness maakt brengen veel goeds teweeg in haar omgeving. Door naar haar verhaal te luisteren en ons te laten verrassen, kunnen wij veel meer impact hebben dan we zelf hadden gedacht.
Is hoog/laag te verstellen, rugleuning ook verstelbaar. Vier wendbare wielen (met stop). Zeer stevig (en zwaar!) apparaat. Gebruiksaanwijzing te vinden op internet.
Wij zijn op zoek naar een enthousiaste vrijwilliger, die bij voorkeur enige affiniteit heeft met Centraal Azië of bereid is zich daarin te verdiepen. Wij werken nauw samen met een lokale organisatie, waarvoor wij hoofdzakelijk, veelal projectmatig, fondsen werven. Enige kennis van/ervaring met het werven van sponsoren en donateurs is meer dan welkom.
Onze contacten verlopen overwegend digitaal. Voor de enkele fysieke vergadering zoeken wij een centraal gelegen ontmoetingspunt. In nauw overleg met de overige bestuursleden zal een taakverdeling worden gemaakt. Alle vragen zijn welkom. Wij doen ons best ze zo goed mogelijk te beantwoorden. Mail naar voorzitter@elnura.nl
