‘Op onze manier en met kleine stapjes’
AFOS bestaat 50 jaar en gaat door
Actiecomité Flevoland voor Ontwikkelingssamenwerking (AFOS) bestaat dit jaar 50 jaar. Voor de viering van het jubileum op 22 september jl. was er nog twijfel over het voortbestaan. Het jongste bestuurslid was een aardig eindje in de zeventig en nieuwe leden werven wilde maar niet lukken. Nu vertelde Ditta Nicolaï, sinds 1994 betrokken bij AFOS, aan Wilde Ganzen dat er twee nieuwe bestuursleden zijn aangetreden. Ook ging Nicolaï in op wat haar beweegt zich in te zetten voor kleine projecten in Burkina Faso.
Op de vraag hoe te antwoorden bij de opmerking dat ontwikkelingshulp maar een druppel op een gloeiende plaat is, antwoord Nicolaï: ‘Ik zeg altijd: je zal maar degene zijn die in armoede leeft en geholpen wordt met een zonnepaneel of een waterpomp vlakbij je deur. Dat is toch geweldig? Als je in het groot kijkt, ja dan zit de wereld vol ellende. Maar lees maar eens het verhaal van Mirjam Vossen, dan zie je dat ontwikkelingshulp helpt. Wij proberen daar met stichting AFOS in het klein aan bij te dragen. Op onze manier en met kleine stapjes.’
Fondsenwerving
Nicolaï is vooral trots dat AFOS steeds is doorgegaan met het steunen van nieuwe projecten, hoewel de ondersteuning bij fondsenwerving door clubs zoals NCDO en Novib kwamen te vervallen. Nicolaï: ‘De maatschappij is ondertussen veranderd. Vroeger voerden in Dronten alle basisscholen met Sint Maarten actie voor AFOS. Nu doet nog maar een school dat. Ik begrijp het ook wel: mensen reizen veel meer, ze zien dat er ook in andere landen een schooltje nodig is. Elke school kiest nu zijn eigen project. Ach, het maakt ook niet uit. Als ze maar wat voor de wereld doen.’
Nieuw elan
Al een halve eeuw werft de stichting fondsen en onderhoudt het een netwerk van donateurs en contacten in ontwikkelingslanden. ‘Ondertussen is het wèl een jubileum met een dreigende ondertoon,’ schreef Gitta Montanus in De Drontelaar nog in april dit jaar. Het jongste bestuurslid was al 70-plus en het werven van nieuw bloed wilde maar niet lukken. Nicolaï zei destijds: ‘Het zou toch jammer zijn als dit netwerk, en al die contacten die we hebben, zou verdwijnen. Vooral voor de mensen die we met onze projecten steunen.’
Maar – om met Charles Groenhuijsen* te spreken – gelukkig hebben de optimisten de hele wereld. Een opgetogen Nicolaï na de viering van het jubileum in september in De Drontelaar: ‘Er zijn twee jongere mensen bereid gevonden voor het bestuur en daar zijn we heel blij mee. Dat geeft weer nieuw elan.’ En tegen Wilde Ganzen voegde ze toe: ‘We zijn maar een klein clubje en afhankelijk van giften, maar we bestaan nog steeds.’
Bron(nen): AFOS (foto), De Drontelaar (12-04-2018), De Drontelaar (23-09-2018), Wilde Ganzen: ‘Kleine projecten, maar toch heel zinvol’
* Charles Groenhuijsen sprak op de Partindag 2018 in Hilversum over zijn nieuwste boek en theatervoorstelling ‘Optimisten hebben de hele wereld’