Het is vroeg in Kinshasa. De wegen zijn nog nat van de zware regenbuien en het roze rode Afrikaanse ochtendlicht kleurt de plassen op de weg. Ross rijdt naar zijn nieuwste project. Nu staan alleen de fundamenten nog, maar over een paar maanden staat daar zijn vijfde schoolgebouw. Het hele plaatje zit in zijn hoofd. Het bouwplan, de dakconstructie en de kleur van de muren. Fluitend zit hij achter het stuur en rijdt door het toeterende drukke verkeer. Vrachtwagens schommelen gevaarlijk heen en weer en tussen de chaos door zigzaggen brommertjes. Hij passeert de kleurrijke groentestalletjes langs de weg en ziet de eerste schoolkinderen in blauw witte uniformpjes naar school lopen. Hij heeft het vaker gehad dit jaar, dat hoopvolle gevoel. Het gevoel dat er een toekomst voor Congo is. Ook al is er nog zo veel te doen in zijn land waar jarenlange oorlogsvoering zijn tol heeft geeist. Hij weet wat hoop is. Zijn verhaal is een succesverhaal.

Als de dag van gisteren herinnert hij zich zijn eerste opdracht. En Classe, een Nederlandse stichting die onderwijs in Congo verbetert, had hem gevraagd zijn oude schooltje van een verflaag te voorzien. En dat was hard nodig. Hij ziet nog voor zich hoe hij met zijn kwast de kogelgaten liet verdwijnen en hoe de buitenmuren langzaam maar zeker weer kleur kregen. Hij herinnerde zich de lachende gezichtjes van de schoolkinderen toen het af was. De kans die hem geboden werd door stichting En Classe zette hem aan het denken en hij besloot meer te willen doen voor al die kinderen die door de gaten in het dak de brandende zon of de regendruppels op hun hoofdjes voelden. En dus nam hij zelf weer plaats in de schoolbanken. Het was zwoegen maar hij had het gehaald. Bouwkundig ingenieur stond er inmiddels achter zijn naam. Dat was een jaar of vijf geleden.

Nu schildert hij niet alleen. Hij bouwt. Hele scholen, toiletgebouwen en waterstations. En nog steeds voor En Classe. Zijn verfwinkel draait op volle toeren en hij heeft ruim 20 mensen in dienst. Hij is dankbaar voor de kans die En Classe hém gegeven heeft en die hij op zijn beurt weer aan de mensen geeft die voor hém werken. En bovenal is hij dankbaar voor alles wat de stichting doet om het onderwijs in Congo te verbeteren. En Ross zijn dochter? Zij zit inmiddels op een En Classe school!