Josephine is een energieke alleenstaande moeder van 40 jaar. Ze woont met haar zes kinderen in Angod. Een dorpje in noordoost Oeganda. Na twee jaar basisschool moet Josephine van school af, omdat haar vader onderwijs voor meisjes niet belangrijk vond . In 2013 halen buren haar over mee te doen met het volwassenenonderwijs. Twee keer per week komen de dertig vrouwen bij elkaar onder de grote mangoboom in het dorp. Dit onderwijs betekent voor Josephine een enorme verrijking van haar leven. Ze voelt zich weer een schoolmeisje. Ze pakt het lezen, schrijven en rekenen snel op. En is gretig om alle kennis over hygiëne, hoe ziektes te voorkomen en family-planning in zich op te nemen. Geregeld spelen de vrouwen een potje korfbal, waarbij veel gelachen wordt, net als hun dochters op de lagere school.

Josephine wil haar kinderen goed opleiden. Ze begint te fantaseren hoe ze geld kan verdienen zonder dat het haar iets kost. Haar handeltje in sinaasappels levert onvoldoende op. Hiervoor reist Josephine regelmatig met de bus naar Busia, een grensplaats met Kenia. Op de markt van Busia ziet ze een man die kooktoestellen van klei maakt. Dat is precies wat ze zoekt, want alle benodigde materialen zijn gratis verkrijgbaar. Opgewonden kijkt Josephine de kunst af en gaat thuis experimenteren. Helaas blijkt de klei in haar directe omgeving niet van goede kwaliteit. Het geluk lacht haar echter toe wanneer ze in contact komt met een man die aardewerken potten verkoopt. Hij komt uit Serere, een stadje op vier uur fietsafstand. Daar is geschikte klei te vinden. Josephine hoeft niet verder na te denken en vat de koe bij de horens. Ze weet de man de eerste keer te verleiden de klei gratis voor haar mee te nemen. Onder het mom dat haar kinderen klei mee moeten nemen naar school. Ze leert zichzelf aan om de goede mix van klei en water te mengen. Haar handen kneden de klei en glijden over het oppervlak om de juiste vorm te creëren. Na het droog- en bakproces brengt Josephine de kooktoestellen aan de vrouw in haar omgeving. Ze zijn gewild omdat ze weinig houtskool verbruiken.

Drie nieuwsgierige mede studentes komen kijken waar Josephine mee bezig is. Ze wil haar ervaringen graag met hen delen. Het onderwijs schept een band. Geregeld komen ze bij elkaar en Josephine leert hen de kneepjes van het vak. Graag wil ze verder met deze vrouwen omdat ze betrouwbaar en coöperatief zijn. Josephine haar droom is dat ze de taken kunnen verdelen en de handel in sinaasappels kunnen combineren met het maken van energiezuinige kooktoestellen. Een goede fiets zou een mooi begin zijn. De man die tegen betaling klei brengt, kan maar kleine hoeveelheden meenemen. Met een eigen fiets kunnen Josephine of één van haar kinderen de klei gratis en in grotere hoeveelheden ophalen.