I will change the world
‘Ik zal mij eerst even voorstellen. Ik ben Rafia, een trotste leerling die sinds vorig jaar geslaagd is voor haar Senior High School. Momenteel werk ik als receptioniste/ fieldworker bij Street Children Project (SCP). Dit is een organisatie die kwetsbare jongeren helpt met onderwijs of een beroepsopleiding. Graag vertel ik mijn verhaal.
Had je een paar jaar geleden aan mij gevraagd wat ik doe, dan zou mijn antwoord heel anders zijn geweest dan dat het nu is. Mijn alleenstaande moeder kon niet voor ons allemaal zorgen. Ik ben daarom naar een familielid in Kumasi gestuurd. Daar ging het helaas mis voor mij. Mijn tante maakte alleen maar misbruik van mij. Ik mocht niet naar school en ze gaf mij bijna niets te eten. Ik moest van haar water verkopen in de straten van Kumasi om zo in mijn eigen onderhoud te voorzien. Dit was geen makkelijk leven… En ondanks het feit dat ik onderdak had, leefde ik meer op straat. Het leven op straat was ook geen gemakkelijk leven: je moet constant voor jezelf opkomen en mensen schelden je uit. Met het kleine beetje geld dat ik verdiende had ik net genoeg geld om een maaltijd per dag van te kopen.
Toen ik bij mijn moeder woonde en mijn vader nog leefde, ben ik kort naar de basisschool gegaan. Helaas moest ik school verlaten omdat mijn moeder, nadat mijn vader was overleden, niet alleen voor de schoolkosten kon opdraaien. Ik ging altijd met veel plezier naar school. Toen dat niet meer kon deed dat mij veel pijn…
In de tijd dat ik water verkocht op straat, kwam ik een man tegen. Hij vertelde mij over het Street Children Project (SCP). Later durfde ik zelf naar SCP te gaan om hen mijn verhaal te vertellen. Ik vertelde SCP dat ik graag weer naar school wilde gaan. Ze hebben met mijn tante gesproken hierover, en toen mocht ik de basisschool afmaken.
In deze periode ging ik eerst naar school en daarna nog de op straat om een beetje geld te verdienen. Nadat ik de basisschool had afgerond ondersteunden SCP mij om ook het middelbaar onderwijs te volgen. Op school kwam iemand van SCP mij regelmatig opzoeken om te horen hoe het met mij ging. Ook werd ik uitgenodigd voor verschillende programma’s. Daar ontmoette ik jongeren die in een zelfde situatie zaten als ik en ook door SCP werden ondersteund. Deze bijeenkomsten vond ik fijn. Zij hebben mij geholpen zelfverzekerder te worden en aan de wereld te laten zien wie ik ben. Dat ondanks wat de mensen op straat zeggen er niets mis is met mij, dat ik wél iets waard ben en net zoals andere kinderen dezelfde rechten heb. Had je mij een paar jaar geleden gezien, dan had ik nauwelijks mijn naam durven zeggen…
Na mijn afstuderen besloot ik om bij STC vrijwilligerswerk te doen. Waarom? Omdat ik hen wilde teruggegeven wat zij mij hebben gegeven. Dat kon alleen door bij hen te werken en andere jongeren te helpen. Nu ga ik mee de straat op, praat ik met jongeren die in het centrum komen en vertel hen mijn verhaal. Ik laat hen weten wat ik heb bereikt en dat zij dat ook kunnen. Door zelf een voorbeeld te zijn, hoop ik dat hun gedachten veranderen en zij deze kans grijpen. Mijn droom is om onderwijzeres te worden, zodat ik ook andere kansarme jongeren kan onderwijzen. Want iedereen heeft recht op onderwijs en een betere toekomst!’