Straatkind – een ontmoeting
Het is niet de eerste keer dat ik Burkina Faso bezoek, maar deze intense hitte went nooit. Als bestuurslid van de stichting Kinderhulp Burkina Faso kom ik hier jaarlijks om onze diverse projecten te bezoeken en het contact met de lokale bevolking te onderhouden.
Opeens zie ik een kleine kinderhand die met de handpalm naar boven gekeerd onder mijn gezicht hangt. Ik volg de arm die bij de hand hoort en kijk in twee donkere kinderogen, donkerder dan het diepste zwart. Een paar seconden kijken we elkaar aan, zonder een woord te spreken. Woorden kunnen nooit de honger vertalen die deze jongen van, naar ik schat, 12 jaar voelt. Ik zoek in mijn rugzak naar koekjes en geef ze aan hem. Hij knikt dankbaar en loopt naar zijn vriendjes die verderop staan te wachten. Ik weet dat hij de koekjes met hen zal gaan delen, zo gaat dat hier in Burkina Faso. Over enkele uren, als de zon plaats heeft gemaakt voor het koele donker van de nacht, zal hij met een lege maag gaan slapen langs de kant van de weg. Met wat geluk heeft hij een stuk karton bemachtigd dat hem nog enige bescherming biedt. Morgen wacht hem weer een nieuwe dag vol hitte, eenzaamheid, honger, dorst, uitzichtloosheid, zónder liefde.
Ik vervolg mijn weg en vraag me onderwijl af of er voor deze jongen en zijn vrienden wellicht een plek is in ons Centrum voor Straatkinderen, even buiten het centrum van de stad Kaya. Sinds 2007 biedt het Centrum Béog Koamba onderdak, voeding, opleiding en medische zorg aan 36 jongens in de leeftijd van 10-18 jaar. Jongens zoals de kleine straatjongen die ik zo juist heb ontmoet. Jongens die buiten het schip vallen, door een sterfgeval, ziekte, armoede of andere ellende binnen de familie. Wie weet kan ons centrum ook voor hen hoop bieden op een toekomst met mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden.
Ik neem de laatste slok water uit het flesje. Voor mij geen probleem, ik kan zo dadelijk een nieuw flesje kopen. Ik hoef geen dorst of honger te lijden. Ik niet. Waarom zovelen hier dan wel. Waarom? Hier geboren worden betekent een leven vol doorlopende ontberingen, dat geldt nog méér voor de straatkinderen. Eén blik in hun ogen jaren geleden heeft mijn wereldbeeld totaal veranderd. Ik hoop dat een verblijf in ons Centrum voor Straatkinderen hún wereldbeeld en toekomst kan veranderen, want zeg nou eerlijk, het leven kán niet zo zijn bedoeld …
Straatkind
Ik heb tranen gezien
in de ogen van een kind
geboren in een heet, dor land
gedreven door een lege hand
die hunkerend om eten vraagt
dat dag en nacht de pijn verdraagt
die jij en ik nooit zullen kennen
een leven leidt dat nooit zal wennen
ik heb verlangen gezien
in de ogen van een kind
dat voor elke kleine gift
dankbaar met zijn hoofdje knikt
zelfs zijn hand uit honger likt
dat op blote voeten loopt
en elke dag op redding hoopt
dat buiten slaapt, stil en alleen
zonder moeder om zich heen
ik heb verdriet gezien
in de ogen van een kind
vechtend voor een arm bestaan
niet meer bezittend dan zijn naam
enkel hopend dat de dag
zonder honger eindigen mag
ik heb de kou in zijn hart gevoeld
zou leven echt zó zijn bedoeld..?
Ingrid Schouten-Minten©
Contact
Stichting Kinderhulp Burkina Faso
Ingrid Schouten-Minten
ingridschouten-minten@ziggo.nl
http://www.kinderhulpbf.nl