
Tweede kans onderwijs voor Aceita
Genomineerd in de verhalenwedstrijd 2014
Mijn naam is Aceita Ouedraogo, ik ben 18 jaar. Ik woon in het dorpje Mogtédo in Burkina Faso. Sinds twee jaar heb ik een zoontje Basirou. Zijn vader kon niet voor hem zorgen omdat hij ook nog jong was, daarom woon ik nog op het erf van mijn ouders.
Elke dag doe ik het huishouden, ik haal water en ik maak het vuur aan. Dan ga ik met Basirou naar het veld om de gewassen te bewerken. Verder help ik mijn moeder met het brouwen van dolo, het bier dat ze verkoopt op de markt.
Eerlijk gezegd vind ik het wel jammer dat ik zo jong moeder ben geworden. Ik ben ook niet naar school geweest omdat er geen school was toen ik 7 jaar was. Pas in 2004 werd er een basisschool gebouwd met geld van de Nazara, de blanke mensen. Onze dorpsgroep is lid van ZENA, een organisatie van 12 dorpsgroepen die al 20 jaar allerlei projecten uitvoert met hulp van de Nazara. Toen de school gebouwd werd was ik net te oud om in te stromen. Tot nu toe heb ik niet leren lezen en schrijven. Diep in mijn hart zou ik wel graag mijn eigen naaiatelier willen hebben, maar daarvoor moet je wel Frans kunnen en ook kunnen lezen, schrijven en rekenen. Nu spreek ik alleen Mooré. Eigenlijk weet ik niet hoe ik in de toekomst mijn eigen geld kan verdienen…
Nu, drie jaar later, ziet mijn leven er heel anders uit. De dorpsgroep heeft zonnepanelen gekregen voor de basisschool. De mensen van ZENA hebben uitgelegd dat wij nu ‘s avonds naar school kunnen omdat er licht brandt in de klaslokalen. Het is vooral voor meisjes zoals ik die nooit naar school zijn geweest. Ik ga nu doordeweeks elke avond naar school. Ik heb eerst een jaar in Mooré leren lezen, schrijven en rekenen en nu leer ik het in het Frans. In oktober heeft een blanke vrouw ons bezocht samen met de mensen van ZENA. Ze vroeg in het Frans wat we nu wilden worden. Ik begreep het goed en heb gezegd dat ik wil leren naaien. Andere leerlingen wilden monteur of weefster worden. Wellicht komt er nu een Centre de Formation. Ik mocht haar in het Frans bedanken. De anderen vonden het te eng, maar ik durfde het wel. Ik oefen alvast voor als ik straks mijn naaiatelier heb.