Kinderen met een handicap in Indonesië worden uit een vals gevoel van schaamte vaak “verstopt” voor de buitenwereld. Zo ook Anissa. Anissa is een lieve en vrolijke meid met down. Haar moeder zorgde met heel veel liefde voor haar, maar is in 2017 vrij plotseling overleden. Opeens stonden Anissa’s oudere broer en haar vader er alleen voor en dat viel niet mee. Anissa heeft 24/7 hulp nodig.

Haar vader werkt in het droge seizoen op een palmolieplantage waar hij iedere dag meerdere keren in palmbomen klimt om de palmolie te oogsten. In het natte seizoen is dit te gevaarlijk en is er geen werk, dus ook geen inkomsten. Anissa’s broer werkt als nachtportier bij een klein lokaal hotelletje. Na zijn dienst neemt hij meteen de zorg voor Anissa over. Tijd voor slapen is er nauwelijks en om andere dingen te doen al helemaal niet. Een onhoudbare situatie.

Suryadi, een van onze bestuursleden, vond op een dag Anissa, die ontsnapt was, vies, gefrustreerd, verdwaald en huilend aan de kant van de weg. Anissa werd gepest door kinderen en volwassenen in de kampong omdat zij “anders”, en -vanwege haar incontinentie – “vies” is. Suryadi heeft haar naar huis gebracht op aanwijzingen van bewoners in de betreffende kampong, gewacht tot Anissa’s vader en broer thuiskwamen en met hen gepraat. Ze waren radeloos en vertelde aan Suryadi hun hele verhaal. Hij beloofde hulp en legde op zijn beurt het verhaal voor aan de rest van ons bestuur. Ook wij waren net als Suryadi geraakt en als stichting konden we natuurlijk niet anders als hulp bieden.

We zijn eerst op zoek gegaan naar een sponsor voor Anissa en vonden die gelukkig heel snel. Verder wilden we iets doen waardoor vader maar vooral ook de broer geholpen werden met de verzorging van Anissa. Naar een normale school gaan was voor Anissa geen optie. Wel vonden we aan de rand van het district Pangandaran een speciale school waar kinderen met een handicap welkom zijn en waar Anissa sindsdien naar toe gaat zodat haar vader en broer een paar uur per dag van hun zorg taak ontheven zijn.

Ook konden we, dankzij een andere sponsor, een wasmachine voor de familie kopen plus extra setjes kleding en ondergoed voor Anissa. Door haar incontinentie is dit een stukje gemak voor haar vader en broer maar ook voor de rest van de mensen in de kampong die tegen betaling van een kleine vergoeding ook gebruik van het wasmachine kunnen maken wat dan weer voor het gezin extra inkomsten oplevert, maar ook heel belangrijk sociale contacten.

We zijn nu een paar jaar verder en Anissa is een vrolijke meid. Haar frustratie en agressie zijn helemaal verdwenen en ze wordt niet meer gepest want het wasmachine heeft behalve een praktische functie dus ook een sociale functie gekregen. De mensen kennen nu Anissa, haar vader en broer.

Darto en Juniah gaan regelmatig op huisbezoek om te kijken of alles goed gaat. Ze nemen dan voor hen een extra levensmiddelenpakket & toiletartikelen mee! Zo is het leven van deze familie, ondanks het grote verlies van de moeder – die natuurlijk onvervangbaar is – met kleine middelen en begrip een stuk aangenamer geworden.